ayılma — «Ayılmaq»dan f. is. Həkim xəstənin ayılmasını gözlədi. M. Hüs … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göz — is. 1. İnsan və heyvanda görmə orqanı. Qara gözlər. Ala gözlər. İri göz. – Xumar xumar baxmaq göz qaydasıdır; Lalə tək qızarmaq üz qaydasıdır. M. P. V.. Arvad . . yaşarmış gözlərini silib ərinin qabağında döyükə döyükə qaldı. S. Rəh.. Göz ağı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ayazımaq — f. 1. Göy üzü açılmaq, buluddan, dumandan təmizlənmək, aydınlaşmaq. Bir az qabaq hava buludlu idi, indi ayazıyıbdır. – Payızın çiskinli, dumanlı günü ayazıyırdı. S. R.. Duman bir qədər ayazıdı, döyüşçülərə yol açdı. Ə. Vəl.. Yağış bu saat kəsəcək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
oyanmaq — f. 1. Yuxudan ayılmaq, gözlərini açmaq. Sübh tezdən yuxudan oyanan kimi eşitdim, . . rəiyyətin birinin evində qilüqal səsi gəlir. C. M.. Nənə dərin yuxusundan; Xeyli vaxtdır oyanmışdır. M. D.. 2. məc. Canlanmaq, hərəkətə gəlmək. Kənd oyandı. –… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qulaq — is. 1. İnsan və heyvanlarda eşitmə orqanı. Qulağı ağrımaq. Qulaq həkimi. – Nəvəsi onun . . burnundan, qulağından yapışır, boğazının altını qıdıqlayır. M. Rz.. 2. Qulaqları örtmək üçün papağın yanlarından sallanan hissəsi. Papağın qulaqlarını… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yuxu — is. 1. Dövraşırı yatmaq şəklində davam edən fizioloji hal (bu zaman beyin – şüur tamamilə, ya da qismən fəaliyyətdən qalır, bir sıra fizioloji proseslər zəifləyir və bədən dincəlir). Yuxudan ayılmaq. Yuxu zamanı. Yuxuda və ayıqlıqda. Uşağa yuxu… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ayazımax — I (Ağdam, Borçalı, Qazax, Mingəçevir, Şuşa) xəstəlikdən ayılmaq. – Beş aydı yaterdim, naçaxdım, yenijə ayazımışam (Borçalı) II (Cəbrayıl, Zəngibasar) sakitləşmək, açılmaq (hava haqqında). – Deyəsən, yağış ayazıdı (Zəngibasar); – Hava ayazıyır… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
ağıl — 1. is. <ər.> 1. İnsanda düşünmə və dərketmə qabiliyyəti; zəka. // Şüur, idrak. Bu növcavan gülüzlü, xoşsifətli olub, ağıl və kamalı üzündən məlum edirdi. N. N.. Ağıl deyir, qalmayacaq yer üzündə qandan əsər; Hər könülə ilham kimi gələcəkdir … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ayna — is. <fars.> 1. Güzgü. Aynanın çatdığı calaq qəbul eləməz. (Ata. sözü). Əgər bilmək istəyirsiniz ki, kimin üzünə gülürsünüz, o vaxt qoyunuz qabağınıza aynanı və diqqət ilə baxınız camalınıza. C. M.. <Həkim:> Mən ayna ilə üzbəüz… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
